MALASNYA dia nak
pandang wajah di depan mata dia sekarang.
Dengan kata-kata yang diluahkan, lagilah buat dia rasa malas nak
layan. Kalau setakat hal ini muncul
depan rumah dia mengejut, lebih baik balik.
“Nel, kenapa tak
cakap apa-apa saya tanya awak ni…”
Suara Zahlia
sekali lagi menyusup masuk ke dalam telinga.
“Kan saya dah
cakap saya tak kerja semalam. Saya
keluar dengan kawan…”
“Kawan
perempuan, kan?” duga Zahlia. Dia tahu.
Adi yang cakap dekat dia tentang perempuan itu.
Nel mengeluh
tipis. Dia off hari ni. Masuk
petang. Ingat hari ni nak kemas rumah
sikit. Dengan jeans yang masih belum
sempat dia basuh. Baju yang belum sempat
dijemur. Yang dah kering belum sempat
nak dilipat.
Dah, Zahlia
datang menyerang pula.
“Lia boleh balik
dulu?” pinta dia lembut.
Tapi, riak wajah
Zahlia jelas menunjukkan yang dia tak nak balik. Duduk memeluk tubuh di situ. Tiada tanda nak berganjak.
“Tak elok Lia
datang rumah saya. Nanti apa kata
jiran. Ni dah kali kedua tau Lia datang
cari saya dekat rumah…” Hampir saja Nel
buat wajah meluat tapi dipujuk hati. Dia
bukan jenis begitu. Bagaimana tak suka
pun, dia akan beritahu dengan baik.
“Tapi, kali
lepas sebab kerja…”
“Betul tu. Kan Adi ada.
Kenapa tak suruh dia datang aje.
Lagipun, masa tu Lia boleh aje call saya, kan?” soal Nel perlahan.
“Saya tak tukar
nombor lagi, tau?”
Alasan!
Dia tahu perasan
Zahlia pada dia sejak gadis ini masuk kerja part-time di kafe. Tapi, dia dah terangkan. Dia anggap Zahlia sebagai kawan aje. Zahlia sendiri dah ada kerja yang hebat. Siapalah dia untuk dipandang.
“Habis tu,
perempuan tu boleh pulak datang rumah awak?”
bidas Zahlia geram.
Dengar daripada
Adi cerita tu, memang dapat rasa betapa Nel dah mula jatuh cinta pada perempuan
tu. Kalau dia, sejak dulu elak dan
menolak… tapi semudah itu Nel layan pelanggan perempuan tu?
“Berat tuduhan awak
tu, Lia…” Nel menggeleng. Kesal.
Dah lain sangat Zahlia
yang dia kenal dulu dan sekarang. Zahlia
sekarang begitu agresif. Yang beberapa
bulan lepas, seorang yang lembut dan pemalu.
“Memang saya
keluar dengan dia tapi kami lepak tempat orang ramai. Langsung tak ke tempat pelik-pelik. Jauh sekali ke rumah saya. Lagipun, kalau betul nak buat benda jahat,
rumah saya tak selesa. Saya lebih prefer
hotel…” bidas Nel. Tak lalu dah nak cakapbaik-baik. Kalau kata ayat macam tu boleh buat Zahlia
berlalu, lantakkanlah.
Dahi Zahlia
berkerut. Nel…
Tak dapat dia
nak teruskan kata-kata bila Nel bersuara demikian. Nampak sangat Nel tengah marah.
“Awak
marah?” soalnya perlahan.
Nel senyum dan
menggeleng. “Saya cuma nak Lia balik
sekarang. Tak pun, kalau free datanglah
kafe petang ni. Saya kerja petang sampai
malam. Saya closing. Dekat sini, saya tak boleh nak ajak Lia masuk
walaupun panas ni…” Dia tak nak malukan Zahlia.
Apapun jadi, dia
akan jaga airmuka manusia lain walaupun jelas orang itu bersalah. Melayani manusia dengan cara yang selayaknya
dalam apa saja kedudukan, itu yang dia ajar dirinya sejak dulu.
Hidup
bersendiri, tak menjanjikan dia jadi kurang ajar.
“Nel, saya minta
maaf,” pinta Zahlia.
“Cuma terkejut
bila Adi cerita…”
“Awak suka betul
dengar cerita orang. Sejak dulu. Orang cerita itu tentang saya. Nel baik, Nel sopan, Nel calon suami terbaik…
terus awak percaya. Hakikatnya awak tak
kenal saya lagi. Bahaya tu, Lia…” Bukan dia tak tahu, dia pernah dengar orang
memuji dia depan Zahlia.
Makin bulat mata
budak ni haa.
Mendengar cerita
daripada orang dan nampak dengan mata kepala sendiri, ia adalah dua perkara
yang berbeza. Andai cerita yang sampai
itu bagus, syukurlah. Tapi, ada juga
yang tak betul. Dan, jika sebaliknya…
pasti ada yang silap.
“Lia balik,
ya?” pinta Nel perlahan.
Zahlia akur
akhirnya. Dengan Nel, tak pernah menang
kalau nak berbahas. Lelaki ini akan ada
hujah yang solid mematahkan kata-kata dia.
Tapi, hati yang dibalut cemburu, sukar nak pujuk.
Susah sangat ke
Nel nak nampak?
“Saya nak keluar
dengan awak lepas awak habis kerja…”
“Tapi masa tu
dah sepuluh malam. Nak pergi mana?” Hati Nel berat nak terima ajakan Zahlia tapi
nak menolak begitu saja, tak boleh jugak.
Dia perlukan alasan yang kukuh.
“Mana-mana
aje. Saya dah lama ajak awak
keluar…” Wajah Zahlia kembali
mendung.
“Tapi, awak tu
selalu elak…”
Senyuman Nel
lebar. “Datang aje kafe petang ni lepas
habis kerja. Jangan sampai malam…” Nel buka pagar.
Dia menapak
lepasi Zahlia. Pintu kereta dibuka.
“Hati-hati
memandu…” Isyarat hijau untuk Zahlia
pergi.
Mengalah. Zahlia masuk ke perut kereta.
“Jumpa petang
ni…”
Nel angguk.
Dia lepaskan
keluhan kecil bila kereta Zahlia mula menjauh.
Bukan dia tak
pernah cakap dekat gadis itu. Dia anggap
Zahlia hanya kawan. Setakat itu
saja. Tapi, apalah yang buat gadis ini
masih menyimpan perasaan pada dia? Susah
untuk dia terka.
Dia bukan lelaki
Melayu terakhir. Kerja pun kuli. Hidup kais pagi makan pagi. Kalau tak kais, tak dapat makan. Ini pun ada yang nak. Aneh sungguh.
Nel masuk ke
dalam rumah. Baru nak capai kain dalam
mesin basuh, telefonnya bergetar di atas meja.
Laju dia capai. Bibirnya
menguntum dengan senyum.
Nama Zahlia
hilang langsung.
Kan dah cakap
tadi dengan Zahlia… sekadar alasan!
Inilah sebabnya.
No comments:
Post a Comment