MELIHATKAN abah
bercakap di telefon dengan gelak besar tu, dia rasa dia memang kena tipu yang abah
tak sihat. Saja suruh dia balik. Dia pun, polos percaya lakonan abah. Padahal bukan sekali dia kena main.
Pernah masa dia
belajar dulu, abah hantar pesanan kata terlantar di hospital. Dia bergegas balik dengan perjalanan beribu
batu dan berjam-jam. Bila dia sampai
dengan keadaan lelah dan resah, ayah hanya tersenyum di katil pesakit. Hanya datang menerima pemeriksaan rutinnya
setiap bulan.
Saat itu, rasa
nak meraung. Dia keletihan, dia
keresahan. Tapi, ayah… namun bila
akhirnya umi dan abah memeluknya bersama bisikan… “Kami rindu, Nel…”; rasa
lelahnya hilang begitu saja.
Tak sedar, dia
koyak senyum.
“Haa… senyum tu
kenapa? Teringat sembang dekat telefon
tadi ke apa?” Umi menegur.
Nel angkat
kepala memandang umi. Aik… umi ni curi
dengar ke apa?
“Sampai hati
tipu Nel, kan mi,” bisik Nel.
“Nel patut dah
boleh agak dah Nel kena game dengan abah.
Dia punya mulut lebar betul.
Betul ke cakap pasal kerja tu, mi.
Entah-entah abah tu ada skandal tak?”
Duga Nel mengusik uminya.
“Haip… kamu ni. Siapalah nak dekat ayah tu?” Hajah Rohana duduk di sisi anak lelakinya
yang sedang tersengih.
“Dah tua
bangka. Umi tak pelik kalau abah nak
kahwin lain. Umi bagi aje. Nak tolong pinang pun boleh. Tapi, kalau boleh tu naklah pergi pinang
untuk anak. Bukan untuk suami…”
Hiks. Nel rasa nak gelak. Kemain… Tadi nampak yakin. Tapi, takut tu.
“Kenapa abah tak
kerja hari ni, mi? Bukan dia sayang
sangat ke kerja dia?” Setahu dia, abah
memang gila kerja. Selagi larat. Buat bekal tua katanya. Macamlah sekarang muda lagi.
“Abah tu macam
itulah, Nel. Bukan Nel tak tahu perangai
dia. Itu dia konon tak sihat, nak umpan
Nel balik buat kerja dia…”
“Tahu sangat
dah.”
“Eh, dahlah
cerita pasal abah. Ini, umi teruja nak
tahu siapa bakal menantu umi ni…” Hajah
Rohana dah tersengih lebar.
“Menantu apa
pulak ni, umi… Nel tak sedia lagilah, umi…”
“Apa yang tak
sedianya? Nel dah tiga puluh lima. Dah ada kerja.
Boleh dah tu. Nak tunggu apa
lagi?”
“Nel takut Nel
tak boleh jadi sesabar abah untuk jadi suami dan bapak…” Dia senyum kelat. Ingat kenakalan dia dulu, ayah boleh botak
kepala. Tapi, sabarnya ayah dan umi
melentur dia.
“Eh, Nel akan
sabar dengan sendirinya bila masa tu sampai.”
“Nel takut anak
Nel nanti perangai macam Nel dulu. Nel
risau Nel tak sesabar abah dan umi dalam menghadapi cabaran mendidik anak-anak,
umi. Nel juga takut Nel tak jalankan
tanggungjawab menjadi bapak dan suami yang baik. Nel takut bila nanti Tuhan tanya pada Nel
tapi Nel tak mampu memjawabnya…”
“Dulu tu dah
lepas lama, Nel. Nel dah berubah. Nakal masa zaman remaja tu, biasalah. Berubah tu penting. Tengok anak umi sekarang ni…” Bangga juga Hajah Rohana dengan perubahan
Nel.
Boleh jadi
berkat sabar dan doa dia dan suami siang malam mendoakan untuk anak ini.
“Jauh sangat Nel
fikir tu. Tak kanlah sebab sejarah
lepas, Nel jadi takut macam ni sekali?”
Nel diam
seketika. Wajahnya sedikit mendung. Dia angguk perlahan. Kemudian, menggeleng. Entahlah.
Separuhnya ya. Sebahagian lagi
tidak.
“Nel anak yang
baik,” Hajah Rohana memujuk.
Lembut. Bahu sasa itu diusap
perlahan.
“Nel masih cuba
jadi baik, mi…”
“Cuba jadi baik
tu bagus Nel. Kalau kita cuba benda baik
ni, Allah suka. Dia akan bantu. Atau keluarga dia tak suka Nel sampaikan
macam ni sekali risaunya anak umi ni?
Cinta terhalang? Romeo Juliet?” Manalah tahu.
Anak dia ni tukang bancuh kopi aje.
Takut tak cukup bagi makan anak orang.
Nel gelak. Amboi umi.
Sampai ke kisah cinta Romeo Juliet disebutnya.
“Tak adalah
sampai macam tu. Nel baru kenal
dia. Jujurnya, Nel dah agak lama kenal
dia. Dia baru kenal Nel…” Yelah.
Sebab itulah kot Haikal tuduh dia.
Memang tahap stalker dah dia sebelum ni.
Tapi, setakat
memerhati aje. Tak masuk dekat
langsung.
“Haa tadi tu
telefon budak perempuan tu tak?” duga
umi.
Nel angguk
tersengih-sengih.
“Nel ada tanya
dia, boleh ke terima orang macam Nel ni.
Dia tu kerja bagus. Anak orang berada. Anak tunggal pulak tu. Boleh ke dia hidup susah…”
“Habis tu, apa
jawab dia?” Tak sabar nampaknya Hajah
Rohana nak dengar cerita. Nak-nak pula
dia memang dah lama sangat teringin nak tengok Nel berumahtangga. Nak juga ada menantu dan menjaga cucu
sementara ada nafas ni.
Tapi, jangan
dikata perempuan itu tak sudi.
Hey… anak lelaki
dia ni pun hebat tau.
“Nel bagi dia
masa untuk dia fikir. Tadi, dia macam
nak jawab tapi ada call. Bos dia call
gamaknya. Umi tahulah, Nel bukan jenis
paksa orang. Kalau dia nak, Nel akan
sedia. Lagipun, ayah dia macam tak suka
Nel…”
Bukan macam tak
suka. Tapi, memang tak suka. Entah dia punyai keberanian atau tidak untuk
menjadi pelindung Dian. Berjanji
senanglah. Nak tunaikan tu haa… Tapi,
sebab dah janji dan dia tahu Dian begitu gantung harapan padanya, dia kena
berusaha. Paling tidak, kalah setelah
berjuang itu adalah satu kemenangan juga.
Tidaklah terus mengalah. Itu
pengecut namanya.
“Eh, macam mana
boleh tak suka anak orang sedangkan tak kenal lagi?”
“Sebab dia kata,
Nel punca anak dia putus tunang…”
“Ya Allah…” Hajah Rohana mengucap panjang. Terkejut dengan apa yang baru Nel
cakapkan. Budak ni, diam-diam ubi berisi
sungguh.
Ini… dengar dek
suaminya, mahu mengamuk setahun.
“Nel kacau
tunang orang sungguh ke?”
“Umi ni la hai…
macam baru kenal Nel. Dia dah putus masa
tu. Nel tak kacau langsung,” ujar Nel
tegas. Malaslah dia nak buka cerita. Nanti berkajang-kajang pula cerita yang perlu
dia karang untuk umi.
Esok pun tak
temui perkataan tamat lagi. Umi bukan
boleh. Semua benda dia nak tahu.
“Kalau gitu, tak
apalah. Tapi, tak adillah kalau dia
tuduh Nel jadi penyebab anak dia putus tunang.
Kenapa perempuan tu tak betulkan tanggapan bapak dia? Nanti semua tuding jari dekat Nel...”
Sebagai ibu,
kecewa jugaklah orang dah tuduh anak kita macam ni. Orang kemain sukar nak didik anak teruna
seorang ini agar menjadi manusia berguna seperti hari ini. Dia main tuduh aje anak orang. Tak adil betul. Setidak-tidaknya jumpalah dulu.
“Mi, dia dah ceritakan
yang betul. Tapi, biasalah… ayah dia
suka sangat dekat lelaki tu. Apa pun
yang dia cakap, ayah dia tetap tak nak dengar.
Sebab tu Nel rasa, eloklah Nel jadikan dia milik Nel. Ayah dia tak fitnah kami lagi. Tapi itulah, mi… risau tu tetap ada…”
“Risau
apa?”
Nel pandang mata
umi. Meneguk air yang masih
berbaki.
“Mampu ke Nel
bahagiakan anak dara orang? Nel takut
Nel jadi penyebab dia menangis. Nel tak
nak…”
Lor. Itu ke yang merisaukan Nel. Hajah Rohana sapa tangan Nel perlahan.
“Benda tu tak
payah nak dirisaukan. Nel dah
terus-terang dengan dia, kan? Kalau dia
terima, memang dia terima sepenuh hatilah tu.
Tapi, pada umi… elok kalau dapat restu orang tua dia. Orang kata apa… berkat…” Sebagai orang tua, dia juga dapat faham
perasaan ayah pada perempuan yang Nel suka ni.
Ayah mana nak
tengok hidup anak yang selama ini senang lenang, jadi sukar kerana bersuamikan
lelaki biasa seperti anak teruna dia.
“Tapi kan… ni
umi nak tanya…” Hajah Rohana dekatkan
wajah ke telinga anaknya. Nak berbisik.
“Cantik
tak?”
“Eh, haruslah
cantik…”
“Oh, ni cinta
pandang pertama ke apa?”
Nel sengih. Umi… kotya pun teruja, jangan tunjuk
sangat. Nel juga dekatkan bibirnya pada
telinga umi.
“Setiap kali
tengok pun jatuh cinta, mi…”
Tawa mereka
terus berpadu.
“Haa, galak kau
ketawa, Nel? Dapat durian runtuh ke apa?” soal Haji Emran yang tiba-tiba mendekati anak
dan isterinya.
“Eh, bukan musim
durian, abah.” Nel tunduk hirup
air. Dia kenyit mata pada umi.
“Ha, loyar buruk
dengan ayah. Nak kena kau ni. Kau tak tahu ke sekarang durian bukan ada
musim dah. Sepanjang tahun ada.” Giliran Haji Emran pula loyar buruk. Nak lawan tauke, mana boleh. Dia hidup dulu. Dalam hati, dia senyum bangga.
Haji Emran duduk
di sisi umi. Menggeleng konon tak puas hati.
“Ni abah nak nak
mintak tolong kau.”
“Apa, bah?”
“Ini…” Haji Emran letak sekeping kad di atas
meja.
Mata Nel
membulat. “Apa ni?”
“Tak reti
membaca dah ke?” Abah sinis. Tajam.
“Tapi ni…” Kad tersebut dicapai dengan tangan yang
menggigil. Bukan sekarang.
“Keputusan abah
dah muktamad. Kalau berani,
bantahlah. Jadi anak derhaka nanti,”
ugut ayah.
Sengaja dia
cakap demikian. Dengan Nel ni kena ugut
sikit. Barulah nak bertimbangrasa. Dia kerling isterinya yang turut sama
mengerutkan dahi. Tanda tak faham. Dia pun, malas nak terangkan. Anak dengan umi, sama aje.
“Nel tak sedia…”
“Jangan jadi
anak derhaka,” cantas abah tenang.
Nel telan
liur. Sudah… dia memang dah dapat rasa satu masa
abah akan buat keputusan macam ni. Tapi,
sekarang ni… aiseh.
"JUDI POKER | TOGEL ONLINE | TEMBAK IKAN | CASINO | JUDI BOLA | SEMUA LENGKAP HANYA DI : WWW.DEWALOTTO.ME
ReplyDeleteDAFTAR DAN BERMAIN BERSAMA 1 ID BISA MAIN SEMUA GAMES YUKK>> di add WA : +855 69312579 "